Earl Grey czyli herbata brytyjskiej arystokracji
Początki herbaty earl grey wiążą się z osobą brytyjskiego arystokraty i premiera Charlesa Greya. Pewnego (zapewne pochmurnego) dnia, człowiek ten otrzymał jako prezent od jednego z dyplomatów czarną herbatę z olejkiem z bergamotki. Dlatego też o herbacie tego typu mówiło się odtąd, używając nazwy earl grey. Podobno sam brytyjski arystokrata w roku 1830 przekazał recepturę herbaty firmie Robert Jackson & Co. i w ten sposób weszła na rynek. Herbatę tę uważa się za najlepszą z możliwych. Chociaż związana z arystokracją, jest obecnie oczywiście dostępna dla każdego. Znak towarowy earl grey nie istnieje, więc herbatę tego rodzaju może produkować każdy. Naturalnie, jeśli może na to przeznaczyć odpowiednie środki.
Londyńska mgła
Dobra herbata może mieć wiele różnych dodatków i wersji. Czy wiecie, że można ją pić z mlekiem? Bardzo ciekawym rodzajem herbaty-bawarki jest napój zwany Londyńska mgła. Na Londyńską mgłę składa się kombinacja herbaty earl grey, mleka i syropu waniliowego. Mleko podgrzewa się tak, by się pieniło i przypominało mleko podawane zwykle do kaw latte. Następnie mleko dodajemy do herbaty w proporcji 1:1 i doprawiamy syropem waniliowym.
Warianty białe, zielone i kwiatowe
Czarnej, aromatyzowanej herbaty pozazdrościła Anglikom Francja. Francuska wersja to herbata z dodatkiem suszu z róż; bardzo popularna w Australii. Popularnym dodatkiem do earl grey’a jest również jaśmin. Smakosze nie pogardzą też suszem z płatków innych kwiatów.
Inną wariacją jest napój typu Earl Green i Earl White. Różnią się one od oryginału tym, że ich bazę stanowi inny rodzaj herbaty: odpowiednio zielona i biała herbata.
Earl grey na długą, mroźną zimę
Jednym z bardziej znanych wśród herbat świata jest rozgrzewający napój zwany herbatą zimową. Herbata zimowa to bardzo często earl grey wraz z dodatkami rozgrzewającymi, takimi jak goździki i cynamon. Często dodaje się do niej również kawałki owoców cytrusowych.
Herbatą tak popularną w Indiach, jak u nas kawa, jest masala chai. Jest to herbata na bazie omawianego tutaj arystokratycznego trunku. Jej nazwa znaczy tyle, co „herbata z przyprawami”. Dodaje się do niej przyprawy, które zwykle kojarzymy z Orientem: ziarenka pieprzu, laski cynamonu, anyż lub czarnuszkę, imbir, goździki i całą gałkę muszkatołową.